ქართული სახვითი ხელოვნების მუზეუმისქართული სახვითი ხელოვნების მუზეუმის

ეროვნული საგანძურიეროვნული საგანძური

რუსთაველის 7 ნომერს დიდი ისტორია აქვს.

ქართული სახვითი ხელოვნების მუზეუმის ადგილას 1865-1867 წლებში იყო სასტუმრო „ორიანტი“. სასტუმროს შენობა აიგო ოტო სიმონსონის პროექტით, თავდაპირველად აქ იყო საოლქო სასამართლო და სასამართლო პალატა. 1894 წელს შენობა ნ. მირიმანოვმა შეიძინა და ალბერტ ზალცმანის პროექტით სასტუმროდ გადაკეთდა. ეს იყო გრძელი, სამსართულიანი ნაგებობა, რომლის ფასადებიც რენესანსული ეკლექტიზმის დამახასიათებელ ნიმუშს წარმოადგენდა. შენობას მნიშვნელოვანი ადგილი ეკავა გოლოვინის პროსპექტის განაშენიანებაში.

„ორიანტი“ 1895 წლის აპრილში გაიხსნა. „ორიანტი“ ქალაქის ქალაქის ერთ-ერთი მთავარი სასტუმრო იყო. მას ხშირად უცხო სახელმწიფოთა დელეგაციები სტუმრობდ. „ორიანტი“ თბილისური და ჩამოსული ბოჰემის საყვარელი სასტუმრო იყო. გრიგოლ რობაქიძე ასე წერდა სასტუმრო „ორიანტზე“: „ბევრი მათგანი სასტუმრო ორიანტისაკენ აშურებდა, რომლის საიდუმლო ყველასათვის გამოუცნობი რჩებოდა: არავინ იცოდა, თუ რით ცხოვრობდა „ორიანტში“ მცხოვრები.

1924 წელს სასტუმროში ცხოვრობდა სერგეი ესენინი, , 1927 წელს თეოდორ დრაიზერი, 1928 წელს -მიხეილ ბულგაკოვი, 1932 წელს ბორის პილნიაკი და კორნეი ჩუკოვსკი, 1933 წელს - ბორის პასტერნაკი და ნიკოლაი ტიხონოვი, 1936 წელს - ანდრე ჟიდი.

საქართველოს პირველი რესპუბლიკის წლებში „ორიანტმა“ ერთგვარად კულტურული პროფილი შეიძინა. 1918 წელს სასტუმროს რამდენიმე ოთახი ეკავა ჟურნალ ARS-ის რედაქციასა და არტისტერიუმს, რომელსაც პოეტი ს. გოროდეცკი ხელმძღვანელობდა. იმ წლის აპრილში რედაქციაში გამართულ დიდ გამოფენაში რუსული ავანგარდის წამყვან წარმომადგენლებთან ერთად (მალევიჩი, ტატლინი, ბურლიუკი, გონჩაროვა, ლარიონოვი, ფილონოვი, როზანოვა) თბილისელმა მახატვრებმაც (გუდიაშვილი, ზდანევიჩი) მიიღეს მონაწილეობა.

ივლისში აქ გამოიფინენ ლ. გუდიაშვილი და ა. ბაჟბეუქ-მელიქოვი.

1928 წელს მაისში მოეწყო პარიზიდან ახლადდაბრუნებული დავით კაკაბაძის გამოფენა, 1929 წელს კი ბორის რომანოვსკის. 1929 წელს ლადო გუდიაშვილმა მოხატა სასტუმროს ფოიე, მაგრამ მხატვრობა მალევე ჩამოფხიკეს და გადაღებეს.

1977 წელს სასტუმრო „ინტურისტი“ გაუქმდა და სივრცე დაეთმო მხატვრის სახლს. 1991 წელს, სამოქალაქო ომის დროს, შენობას ხანძარი გაუჩნდა და მთლიანად განადგურდა.

2013 წლიდან კი გაჩნდა იდეა ეს ადგილი ქართული ხელოვნების სახლად ქცეულიყო და დაიწყო მუზეუმის მშენებლობა. 5 წლის შემდეგ, 2018 წლის 2 ოქტომბერს კი ქართული სახვითი ხელოვნების მუზეუმის კარი გაიღო და აქაურობამ პირველ დამთვალიერებლებს უმასპინძლა.

გამოყენებული ლიტერატურა - დავით ხოშტარია, „თბილისი, ძველი სასტუმროები“, 2011წ.

1977 წლიდან მუზეუმის ადგილას იყო მხატვრის სახლი. 1991 წელს, სამოქალაქო ომის დროს, შენობას ხანძარი გაუჩნდა და მთლიანად განადგურდა.

2013 წლიდან კი გაჩნდა იდეა ეს ადგილი ქართული ხელოვნების სახლად ქცეულიყო და დაიწყო მუზეუმის მშენებლობა. 5 წლის შემდეგ, 2018 წლის 2 ოქტომბერს კი ქართული სახვითი ხელოვნების მუზეუმის კარი გაიღო და აქაურობამ პირველ დამთვალიერებლებს უმასპინძლა.

შენობა გარედან მოპირკეთებულია ქართული ნატურალური ბოლნისის ქვით. მუზეუმის ფასადზე განთავსებულია არწივის სკულპტურა. ეს არის მუზეუმის სიმბოლო, რომელიც შექმნილია არქეოლოგიური გათხრების შედეგად დასავლეთ საქართველოში, ვანში აღმოჩენილი სამი მცირე ზომის არწივის ქანდაკებების მიხედვით. ქანდაკებები ძველი წელთაღრიცხვის II-I საუკუნეებით თარიღდება.

მუზეუმი ქალაქის შუაგულში - მთავარ გამზირზე მდებარეობს. საექსპოზიციო სივრცე კერძოა, თუმცა მასშტაბიდან გამომდინარე ამ მუზეუმს ეროვნული მნიშვნელობა აქვს.

მუზეუმში წარმოდგენილია მისი დამფუძნებლების - გია ჯოხთაბერიძის და მანანა შევარდნაძის კერძო კოლექცია. დამფუძნებლების მიზანი იყო საბჭოთა და პოსტსაბჭოთა ქართული ხელოვნების ერთ სივცეში თავმოყრა, რადგან ექსპონატების უმეტესობა ფართო საზოგადოებისთვის ხელმისაწვდომი არასდროს ყოფილა. მუზეუმი კი ახლა საშუალებას იძლევა დამთვალიერებელმა ნახოს 100-ზე მეტი ქართველი ხელოვანის 3500 ნამუშევარი, რომლებიც ბოლო 70 წლის განმავლობაშია შექმნილი.

მუზეუმი ერთადერთი შენობაა თბილისში, რომლის სივრცე საგანგებოდ საექსპოზიციოდ დაპროექტდა. ნამუშევრები გამოფენილია 31 დარბაზსა და 3 კიბის უჯრედში.საგამოფენო სივრცე 7000 კვადრატულ მეტრს მოიცავს.

მუზეუმიპასუხობს მსოფლიო სტანდარტების შესაბამის ყველა პირობას, როგორც მდგრადობის, ისე ტემპერატურული რეჟიმის და განათების თვალსაზრისით.

სივრცეს აქვს ასევე 120 კაციანი საკონფერენციო დარბაზი და 300 კვადრატული მეტრის ფართის საექსპოზიციო დარბაზი დროებითი გამოფენებისთვის.

მუზეუმის სტუმრებისთვის, და არა მხოლოდ მათთვის, შექმნილია “მუზეუმ კაფე” და „მუზეუმ შოფი“.

ასევე, ამავე სივრცეშია განთავსებული „არტჰაუსი“ -ულტრათანამედროვე კომპლექსი, რომელიც აერთიანებს რესტორნებს, კაფეებს, ლაუნჯს, საცურაო აუზს და ფიტნეს კლუბს

„ხარჩო” - ქართული თანამედროვე და ტრადიციული სამზარეულოს მიქსი,

„ბრასერი ბუვეტი“ - თანამედროვე ევროპული რესტორანი ფრანგული აქცენტით,

„პუბლიკა“ - ახალ ამერიკული ბურგერების ბარი და ლაუნჯი,

„ფიტკლუბი“ - ფიტნესცენტრი, ღია/დახურული აუზით სახურავზე.

მუზეუმს აქვს 155 მანქანაზე გათვლილი პარკინგია.